اثر توپوگرافی در تعیین ژئویید با استفاده از مدل‌های ژئوپتانسیل

وجود توپوگرافی در بالای ژئویید مانع اصلی برای تعیین ارتفاع ژئویید با استفاده از مدل‌های ژئوپتانسیل است. مدل‌های ژئوپتانسیل جهانی امکان مدل‌سازی میدان پتانسیل زمین را به‌صورت بسط سری خارجی از هارمونیک‌های کروی فراهم می‌سازند. استفاده از این بسط برای تعیین آنومالی پتانسیل بروی ژئویید در داخل توپوگرافی سبب تولید یک بایاس می‌شود که به آن بایاس توپوگرافی می‌گویند. این مطالعه به محاسبه ژئویید با استفاده از مدل‌های ژئوپتانسیل می‌پردازد. برای این منظور دو روش مستقیم انتقال تحلیلی و غیر مستقیم رَپ به‌کار گرفته می‌شود. روش انتقال تحلیلی بر مبنا استفاده از مدل‌های ژئوپتانسیل در داخل توپوگرافی و اعمال بایاس توپوگرافی و روش رَپ بر مبنا محاسبه آنومالی ارتفاعی و تبدیل آن به ژئویید است. موفقیت این دو روش برای بازیابی ژئویید در490 نقطه ترازیابی با جی‌پی‌اس در منطقه کوهستانی کلرادو در امریکا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده توافق خوب دو روش در حد سانتیمتر در قیاس با نقاط ترازیابی با جی‌پی‌اس است. همین‌طور نشان از بهبود دقت نسبی و مطلق ژئویید حاصل از مدل ای‌جی‌ام 08 به میزان 60% در هر دو روش می باشد. نتایج عددی نشان داد که استفاده از مدل‌های هارمونیک ارتفاعی بجای ارتفاع نقطه می‌تواند باعث ایجاد بایاس چند سانتیمتری روی ارتفاع ژئویید شود. علاوه بر این دقت مطلق روش رَپ از روش انتقال تحلیلی در تعیین ژئویید در قیاس با نقاط ترازیابی با جی‌پی‌اس بالاتر است.